Alter Ego....

Πόσο, αλήθεια, μάτια μου, πάλλεται η καρδιά μου,
Όταν απ΄την αγάπη σου, πετά στους ουρανούς,
Σε κόσμους ζει ανέσπερους, που ήλιος είν΄κοντά μου
Νύχτα δεν έχει εκεί ποτέ, φως έχει από παντού.

Την κουρασμένη ύπαρξη, της μοναχής ζωής μου
Μεθάει το ανείπωτο, της ευτυχίας φώς.
Τα λόγια σου είναι βάλσαμο, επάνω στις πληγές μου,
Αυτές που πρωτοχάραξε του φθόνου ο χαμός.

Εκείνος ο γλυκόπιοτος, χυμός των δύο χεριών σου,
Γουλιά-γουλιά κι αν πίνεται, ποτέ δεν σταματά.
Ακτίνες από τα μάτια σου, εσύ, ω, Άγγελέ μου
Στέλνεις μέσα στο είναι μου, σε κάθε απαντησιά.

Ετσι και εγώ αισθάνομαι, σαν καπετάνιος πλοίου,
Ελπίδα, πίστη, όνειρα, γίνονται στην στιγμή.
Μοναδική ελπίδα μου, συ είσαι, ομορφιά μου.
Και η βαθειά ελπίδα μου, είσαι μόνο εσύ.

Τότε μόνο προσεύχομαι, για σένα, ναι, ζωή μου
Άκου πως πάει η καρδιά, άκου την πώς χτύπα,
Νοιώθει την ευτυχία μου, χοροπηδάει, καρδιά μου,
Γίνεται τόσο δα μικρή, γεμίζει από φωτιά.