Εδώ και μήνα.....

Εδώ και μήνα, το χέρι μου έχει σφραγιστεί μες σ' ένα τενεκεδάκι.

Τίποτα δεν υπήρχε εκεί άλλο από υπόγειες σιδηροτροχιές.

Ίσως και να 'ναι μωλωπισμένο, σκέφτηκα,και γι' αυτό να το 'χουνε κλειδώσει.

Αλλά σαν κοίταξα μέσα ήταν απλωμένο εκεί ήσυχα.

Μπορείς να μαντέψεις το χρόνο από αυτό, σκέφτηκα,σαν ρολόι, απ' τους πέντε κόμπους των δαχτύλων τουκαι τις λεπτές, μυστικές φλέβες.

Κείται εκεί σαν μια λιπόθυμη γυναίκαταϊσμένη από σωλήνες τους οποίους αγνοούσε.

Ολ' αυτά θα γίνουν παρελθόν, είμαι βέβαιος!!!.

Το χέρι σου βρήκε το δικό μου.Η ζωή όρμησε στα δάχτυλά μου σαν θρόμβος αίματος.

Ω! ξυλουργέ μου,τα δάχτυλα ξαναχτίστηκαν.

Χορεύουν με τα δικά σου.

Χορεύουν στη σοφίτα και στη Βιέννη.

Το χέρι μου είναι ζωντανό παντού στον πλανήτη.

Ούτε ο θάνατος δεν μπορεί να το σταματήσει,ο θάνατος στάζει το αίμα της.

Τίποτα δεν θα το σταματήσει, γιατί τούτο είναι το βασίλειο και το βασίλειο το επερχόμενο….