Μα όλ’ αυτά μόνο στ’ όνειρο μου…

Βλέπω τα ωραία μάτια σου, τα λαμπερά πλούσια σου μαλλιά,
το στόμα με το γλυκό σου χαμόγελο, μοιάζει με Θεϊκό.

Τι πειράζει κι’ αν λέμε μόνο μια καλημέρα; Τι κι αν είσαι ένα πρόσωπο που ποτέ καλά δεν γνώρισα;

Στην φαντασία μου είσαι δίπλα μου, είσαι εκεί για να με ξεκουράζεις, και όταν ρωτώ για το «γιατί;» εσύ να μου εξηγείς.

Όταν αισθάνομαι πράγματι άσχημα ή όταν κάτι φοβάμαι, σ’ αισθάνομαι να μου μιλάς και οι φόβοι μου εξαφανίζονται.

Σε νιώθω να σκύβεις τρυφερά και να με φιλάς, Όπως η μάνα δίνει νερό, στο διψασμένο της παιδί και ξεδιψάει.

Μα όλ’ αυτά μόνο στ’ όνειρο μου…

Τώρα ξυπνώ το πρωί, μα νοιώθω τόση θλίψη…Δεν είναι τα σύννεφα που γεμίζουν τον ουρανό, είναι που για σένα πονώ, για σένα που αποφάσισε η μέρα τον ήλιο να κρύψει.

Δεν θέλω να βλέπω τον ήλιο τώρα πια, που χάθηκαν όλες μου οι ελπίδες. Δάκρυσαν τα μάτια μου κι όμως δεν τα’ δες γιατί, τι κρίμα, ήσουν μακριά.

Κάποια στιγμή έκανα όνειρα πολλά, για μένα και για σένα…έτσι τουλάχιστον με κάνεις να πιστεύω, όταν πίνω γουλιές από το μέλι των χειλιών σου.

Μα τώρα, το γνωρίζω πολύ καλά, όλα τα όνειρα μου πήγαν χαμένα στον καιάδα της λησμονιάς και της λήθης.

Κι όμως δεν κατηγορώ γι’ αυτό εσένα, αλλά μόνο τις χαμένες μου ελπίδες, αυτές που γέμισαν το πρόσωπο μου ρυτίδες, προτού να δω τα όνειρα μου πραγματοποιημένα.

Με μια απλή φράση«το ξανασκέφτηκα», άλλαξες την σελίδα.
Όλες οι ελπίδες και τα όνειρα, έφυγαν μαζί με το χθες……..