Κοιτώντας πίσω
Μάρμαρο οι κίονες του μέλλοντος από παρελθόντα αλμυρά και λουλούδια δάκρυ στα αετώματα
Αφροπαρμένα δώρα κορυφών που βασιλεύουνε...
Βαθειά μες στην κερήθρα του κόσμουεκεί που πέφτοντας απλώνεσαι ίνες και λέξεις και πλέκεσαι ζεστές κρυψώνες μέχρι το τελευταίο ατσάλι
Αφής σεντόνια οι νότες, ανάσα δεν έχουν δείκτες όστρακα, κοράλλια, δάχτυλα,με το ρολόι του βυθού και με το μωβ της αγάπης
Στιλπνό φτερό κόρακα τρυπάει το φόβο
Τρυπάει το φως να περπατάω κοιτάζοντας πίσω...
Ονειρα σύννεφα, του Πάντοτε ακορντεόν ο απόηχος μιας λίμνης φιλιού απόλυτο.
Πόσο ο Θεός τραγούδησε σε μια σταγόνα!
Ελαμψε ο ψεύτης κόσμος μου στα μάτια σου
Κι ανοίξανε τα μάτια σου τον κόσμο.
Καινούργιοι ερωδιοί εκεί, χιονένιες μπάλες.
Η ώρα του ήλιου μάτωσε στην πόρτα σου μάτωσε η χαρά μου περπατώντας πίσω
Πίσω στο χρόνο, πίσω στα τραγούδια.
Στη σχισμή δάκρυ απαλό χόρδισμα
Σύμπανπίσω στο δρόμο για τ' αστέρια και πίσωστο ασπρόμαυρο της νύχτας που αγκαλιάζει στρατηγικής κάλυκα με έρωτα ύπνο...
Πίσω σε ψάρια που αγαπάνε και πίσω στη φωνήπου δεν ξημέρωσε ποτέ κι ακόμα πιο πίσωστο αχ! των δυο ματιών, χαμόγελο μαργαριτάριακονισμένες πέτρες πασπαλίσανε το χρώμακαι να το ροζ, να το λευκόνα η ζωή στο κόκκινο, να η ψυχή μου
Η ψυχή μου από το τώρα ανεβαίνει βουνά
Και κατεβαίνει γαλαξίες μυστικές υποσχέσεις
Να ζω για σένα και ας μην ζήσαμε
Να καίω για σένα
Κι ας μην έγινε το χέρι σου ανάσα ηφαιστειακή
Να ταξιδεύω εσένα κι ας έμεινε η βάρκαστου περίπου το μουράγιο, στης μοίρας το ανέκδοτο
Εδώ η βάρκα, εδώ και η ανάσα σου
Εδώ και τα ατελείωτα Α του έρωτα
Θαυμασμός χρυσής κλωστής στο πια της καταιγίδας
Εδώ να βρέχομαι, να φυλλοροώ, να ανθίζωΚι από δω να σε χάνω αγάπη μου κοιτάζοντας πίσω...
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου